รักตัวเองได้ง่ายๆ เริ่มจากการให้เกียรติตัวเอง

            “การร้องไห้” เป็นสิ่งที่บ่งบอกชัดเจนถึงความเศร้าที่คนเรามีจนทนออกมาไม่ไหวจึงส่งผลให้น้ำตาไหลออกมาก่อนจะตามมาด้วยเสียงสะอื้นตามแรงเสียใจที่มี ทำให้หลายคนมักคิดว่าการที่เราไม่ร้องไห้ออกมาเหมือนคนอื่นนั่นแปลว่าเราไม่มีอารมณ์เศร้าหรือเสียใจเลย ไม่ว่าจะเป็นในเวลาที่คนอื่นทุกข์หรือวาระสำคัญอย่างงานศพที่หากผู้ตายเป็นคนใกล้ตัวก็มักจะต้องร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจต่อการจากไป แต่หากเราเป็นคนที่น้ำตาไหลยากและไม่ร้องไห้ออกมาจะดูแปลกมากไหม ขอตอบตามหลักความจริงว่า…ไม่แปลกเลย สาเหตุที่เราไม่ร้องไห้ออกมาเหมือนคนอื่นมักจะแตกต่างกันไป แต่สุดท้ายเขาก็มีอารมณ์เศร้าอยู่ในใจไม่ต่างจากคนอื่นเช่นเดียวกัน เราสามารถยอมรับกับความทุกข์นั้นได้จึงไม่ร้องไห้ออกมา             การที่คนเราไม่ได้ร้องไห้ออกมาเพื่อแสดงออกถึงอารมณ์ความเศร้านั้นก็เพราะว่าในใจของเขากำลังพยายามที่จะดึงสติตัวเองให้ยอมรับว่าความทุกข์นั้นสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน การสูญเสียและการผิดหวังย่อมเกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน เราไม่สามารถฝืนโชคชะตาอะไรของพวกเขาและตัวของเราได้ ถึงวันนี้จะยังมีความสุขอยู่ แต่วันหน้าสักวันก็ต้องกลับมาเป็นทุกข์ใหม่ในเรื่องอื่นอีกอยู่ดี การจะร้องไห้ออกมาบ่อย ๆ จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้แต่คิดในมุมเดิม ๆ อยู่อย่างนี้ ยิ่งร้องไห้ยิ่งทำให้อ่อนแอจึงไม่ร้องไห้ออกมา             สำหรับบางคนยิ่งร้องไห้ก็ยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกอ่อนแอมากขึ้น แม้ว่าในใจของเขาจะทุกข์และเสียใจถึงขั้นทรมานมากกว่าคนอื่นแต่หากเขาเผลอร้องไห้ออกมาแบบกลั้นไว้ไม่ไหวก็จะยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองยอมแพ้ให้กับความทุกข์ที่เพียงแค่มันเข้ามาในช่วงเวลาหนึ่งก็ทำเอาเราที่มีเลือดเนื้อยอมมันไปได้ {...}

            หากคุณต้องเดินอยู่ท่ามกลางแสง สี เสียงในลุคสไตล์สาวหวานสาวเปรี้ยวที่กระโปรงยาวพริ้วถึงพื้นในงานอีเวนต์ต่าง ๆ ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ใช่จุดเด่นของงาน แต่ก็สามารถเด่นแบบไม่ทันตั้งตัวได้เช่นกันหากว่าคุณเผลอเดินแล้วเหยียบกระโปรงตัวเองจนล้มไปต่อหน้าต่อตา ซึ่งตรงนี้เป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่เพิ่งเคยใส่กระโปรงยาวกลอมพื้นเป็นครั้งแรก เราเองช่วงแรก ๆ ก็ยังเผลอเหยียบกระโปรงตัวเองบ่อยจนต้องจับแขนเพื่อนหลายรอบเลย เช่นนี้แล้วหากคุณเป็นหนึ่งในคนที่เพิ่งมีโอกาสใส่กระโปรงยาวเป็นครั้งแรกก็ลองนำวิธีการเดินเมื่อใส่กระโปรงยาวของเรามาทำตามดูสิคะ แล้วคุณจะสามารถเดินเข้างานได้แบบอกผายไหล่ผึ่งมั่นใจจนคนมองท่าทางการเดินที่สง่างามของคุณได้แน่นอน เมื่อใส่กระโปรงยาวให้คุณเดินเตะกระโปรง             เป็นวิธียอดฮิตสำหรับสาว ๆ ที่ต้องใส่กระโปรงยาวถึงพื้นเพื่อไม่ให้ตัวเองเผลอเหยียบชายกระโปรงตรงหน้าจนล้ม วิธีการคือ ให้คุณก้าวเท้าข้างหนึ่งไปข้างหน้าและออกแรงเตะชายกระโปรงให้เลิกขึ้นเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ผ้ากระโปรงปลิวตามแรงเดินมาอยู่ตรงรองเท้า ในแต่ละก้าวให้คุณเดินไปเรื่อย ๆ อย่าได้หยุดเพื่อไม่ให้เป็นการเสียจังหวะในการเดินเตะกระโปรงไปข้างหน้า เพราะหากเสียจังหวะก็อาจทำให้ชายกระโปรงมาพันขาคุณโดยไม่รู้ตัวก็ได้ เมื่อใส่กระโปรงยาวให้คุณเดินช้า {...}

            ก่อนที่เราจะมีภาษาพูดและภาษาเขียนดังเช่นทุกวันนี้ มนุษย์ต้องผ่านความยากลำบากในการสื่อสารมาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์จากที่ไม่มีภาษาอะไรเลย ใช้เพียงแค่มือและการส่งสายตาหากันเท่านั้น จนยุคสมัยเริ่มเปลี่ยนแปลงไปทำให้วิวัฒนาการทางภาษาเริ่มเปลี่ยนไปอย่างมีลำดับขั้นตอนซึ่งคุณควรจะได้ทำความเข้าใจในวิวัฒนาการของภาษาที่ทุกขั้นตอนย่อมสามารถเป็นประโยชน์ให้แก่คุณในการรู้วิธีสื่อสารยามฉุกเฉินปัจจุบันได้ โดยเราจะเรียงตั้งแต่วิวัฒนาการทางภาษารูปแบบแรกมาจนถึงปัจจุบันเลย 1. การใช้มือสื่อภาษา             มนุษย์เราในยุคแรกยังไม่มีความรู้ในเรื่องการใช้มือเขียนแต่อย่างใด พวกเขาเห็นความสำคัญแค่เพียงการใช้มือในการทำท่าทางต่าง ๆ เพื่อเป็นสัญญาณสื่อภาษาในการส่งสารให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้และเข้าใจตรงกัน ไม่มีการพูดแต่อย่างใดยกเว้นการออกเสียงแบบครางขึ้น – ลงเวลาเกิดอารมณ์ที่หงุดหงิดหรือดีใจมาก มือจึงเป็นอวัยวะสำคัญในการสื่อภาษาให้รู้ถึงกัน มีการใช้มือสองข้างและขยับนิ้วตามสิ่งที่ตัวเองคิด และเข้าใจด้วยการดูความคุ้นชินในการสื่อความหมายของผู้พูด 2. การใช้ภาษาโดยวาดภาพสัญลักษณ์             ในยุคต่อมา มนุษย์เริ่มเห็นความสำคัญของการมีภาษาแบบเป็นรูปธรรมโดยเริ่มจากการที่พวกเขาต้องการวาดความทรงจำและวิถีชีวิตของตัวเองลงบนผนังถ้ำ มีการขีดเขียนด้วยแท่งไม้แหลมและค่อยมีการใช้สีน้ำในการเขียนภาพซึ่งติดทนนานมาจนถึงปัจจุบันอย่างที่เราไปชมกันตามแหล่งท่องเที่ยวถ้ำโบราณไงล่ะคะ {...}