ผู้ใช้สมองซีกซ้าย VS ผู้ใช้สมองซีกขวา

            มนุษย์ทุกคนย่อมต้องเคยพบกับความฝันในรูปแบบที่หลากหลายซึ่งมีทั้งเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วและเรื่องราวที่แปลกประหลาดปนแฟนตาซีซึ่งเกิดขึ้นเป็นภาพเวลาตัวเองนอนหลับราวกับดูภาพยนตร์เรื่องหนึ่งซึ่งมีตัวเราเป็นนักแสดงนำอย่างไรอย่างนั้นเลย น่าแปลกมั้ยล่ะค่ะ ทั้งที่ตัวคุณไม่ได้นึกถึงมันเลยแต่กลับมาอยู่เป็นภาพความฝันชัดเจนได้ แล้วความฝันที่ต่างคนต่างเจอกันแทบทุกคืนเกิดจากอะไร เรามีคำตอบค่ะ รูปแบบความฝัน             ความฝันของแต่ละคนมีรูปแบบที่แตกต่างกันซึ่งแยกได้เป็น 2 รูปแบบใหญ่ ๆ คือ ความฝันที่อิงความจริงกับความฝันแบบมหัศจรรย์ 1.ความฝันที่อิงความจริง คือ การที่เราฝันในเรื่องราวของตัวเองซึ่งอาจเคยเกิดขึ้นแล้วหรือยังไม่เคยเกิดขึ้น แต่ก็เป็นสถานการณ์ที่ตัวเราเองมักพบเจอเป็นประจำไม่ว่าจะเป็นผู้คนหรือสถานที่ เช่น ในโลกแห่งความจริงคุณเป็นประธานบริษัทที่ต้องบริหารลูกน้อง บางทีคุณอาจเกิดความฝันว่าตัวเองกำลังประชุมอยู่ดี ๆ แล้วมีลูกน้องโพล่งขึ้นกลางคันทำให้ตัวคุณไม่พอใจจนเกิดเรื่อง เป็นต้น 2.ความฝันแบบมหัศจรรย์ {...}

            หลายๆ คนน่าจะเคยประสบปัญหาการได้รับมอบหมายให้นำเสนองานหน้าชั้นเรียนหรือนำเสนอผลงานกับลูกค้า หัวหน้าในที่ประชุมแล้วเกิดความไม่มั่นใจ ไม่กล้าพูด รู้สึกเครียด และกดดันเสมอเวลาที่จะต้องพูดหรือแสดงความคิดเห็นในที่สาธารณะ รวมไปถึงการแสดงความคิดเห็น บางครั้งเราจะรู้สึกว่าเรามีความคิดที่ดีที่อยากจะบอกให้กับทุกคนได้ทราบ แต่เราก็เลือกที่จะไม่บอกและเก็บมันไว้ สุดท้ายงานหรืออะไรต่างๆ ที่ทุกคนตัดสินใจทำนั้น เวลาที่ผลมันออกมาแล้วก็อาจจะไม่ดีเท่ากับที่เราคิดไว้ นอกจากจะเป็นการสูญเสียโอกาสที่จะทำให้ผู้อื่นได้รู้ความคิดและความสามารถของเราแล้ว ยังทำให้งานอาจประสบความสำเร็จได้ยากขึ้นอีกด้วย เพิ่มความมั่นใจให้ตนเองกล้าแสดงความคิดเห็นในที่สาธารณะ             ความมั่นใจนั้นถือเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้บุคคลกล้าแสดงความคิดเห็นในที่สาธารณะ ดังนั้นปัญหาที่หลายๆ คนประสบเรื่องการแสดงความคิดเห็นนั้นจึงสามารถแก้ได้ด้วยการเพิ่มความมั่นใจ ซึ่งเราก็ต้องยอมรับว่าความมั่นใจที่เราจะใช้ในการแสดงความคิดเห็นต่อหน้าสาธารณชนนั้นต้องเป็นความมั่นใจที่มีครบหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นความมั่นใจในตัวเอง เราต้องมีความเชื่อว่าเรานั้นมีความรู้มีความสามารถพอที่จะแสดงความคิดเห็นต่างๆ ได้โดยที่ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเราไม่รู้จริง {...}

พอเริ่มเติบโตเป็นวัยรุ่นอายุสัก 14 – 15 ปี ประมาณปี 1975 ผมก็เริ่มสนใจเพลงฝรั่งหรือเรียกกันในสมัยนั้นว่าเพลงสากล ผมชอบฟังเพลงฝรั่งที่เป็นที่นิยมกันในยุคนั้นมากกว่าเพลงฝรั่งในสมัยที่คุณพ่อคุณแม่คุณป้าคุณอาฟังกันเช่นเพลงของ Frank Sinatra, Elvis Presley หรือ Cliff Richard เพลงฝรั่งที่เป็นที่นิยมกันเวลานั้นจะเป็นเพลงในยุค 70 ถึง 80 มากกว่า ผู้ใหญ่สมัยนั้นคนที่มีสตางค์หน่อยมักจะมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงเพื่อเล่นเพลงจากแผ่นครั่งซึ่งต่อมาพัฒนาเป็นแผ่นไวนิล (Vinyl) ถ้าเป็นแผ่นขนาดใหญ่ก็เรียกว่าแผ่น LP {...}